Zmarł Emil Karewicz, jeden z pierwszych piłkarzy Zawiszy

Dzisiaj zmarł w wieku 97 lat Emil Karewicz (na zdjęciu z lewej), członek pierwszej drużyny piłkarskiej Zawiszy w 1946 roku. Urodził się 13 marca 1923 roku w Wilnie. Był uczestnikiem pierwszego po założeniu klubu meczu z Bałtykiem Koszalin, wygranego 9:7 (maj 1946). W tym spotkaniu wystąpił też m.in. por. Józef Lebek, późniejszy profesor łódzkiej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej. Emil Karewicz wówczas miał stopień kaprala. W czasie II wojny światowej pracował jako malarz w fabryce zabawek „Alsta", potem wstąpił do oddziałów partyzanckich, a w 1944 roku do Wojska Polskiego. Jako posiadający już niemałe umiejętności sceniczne został skierowany do Białegostoku, gdzie kierował zespołem artystycznym „Domu Żołnierza". Z zespołem objechał Pomorze, występując w Koszalinie, Bydgoszczy, Gdańsku, Chełmnie i w wielu innych miastach. Wiadomo więc w jaki sposób znalazł się w mieście powstania bydgoskiego klubu. W 1947 roku został zdemobilizowany.Był aktorem teatralnym, filmowym i radiowym, a także o czym wie niewielu – artystą malarzem (rysowanie karykatur i malarstwo pejzażowe). Już w 1939 roku pobierał naukę w wileńskim teatrze „Studio" dzięki dyrektorowi tego teatru przy Teatrze Małym – Szpakiewiczowi i prof. Limanowskiemu. W 1947 roku został członkiem Teatru Aktorów Województwa Gdańskiego w Gdyni. Jako aktor teatru Wybrzeże w Gdańsku debiutował w 1948 roku. Jego talent dostrzegł i umiejętnie nim pokierował Iwo Gall. Z początków jego scenicznej kariery szczególnie została zapamiętana rola Fabiana w „Wieczorze trzech króli Szekspira”, gdzie zagrał obok ówczesnych gwiazd: Władysława Waltera i Ludwika Sempolińskiego (1950). Występował w filmach, m.in.: „Jak rozpętałem II wojnę światową”, „Krzyżacy” (odtwórca roli króla Władysława Jagiełły), „Hubal”, „Dzień Wisły”, „Kanał”, „Cień”, „Baza ludzi umarłych”, „W kogo ja się wrodziłem”, serialach: „Idea i miecz”, „Przyłbice i kaptury”, „Czarne chmury”, „Lalka”, „Polskie drogi”, „Szaleństwo Majki Skowron”, „Alternatywy 4”, „Sztos”, „M jak miłość”, „Sukces”, „Tak czy nie”, „Na dobre i na złe”, „Barwy szczęścia”, „Stawka większa niż życie”. Chyba największy rozgłos przyniosła mu rola Brunnera w tym ostatnim serialu. 24 marca 2003 roku w Klubie Garnizonowym Domu Wojska Polskiego w Warszawie otwarta została wystawa jego malarstwa, zorganizowana z okazji 80 rocznicy urodzin i 55-lecia pracy twórczej. W 2004 roku w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął swoją dłoń. Mimo że w 1983 roku przeszedł na emeryturę nadal występował (ostatnio serial „Barwy szczęścia”).

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

Na zdjęciu z prawej strony: drużyna Zawiszy w Koszalinie. Emil Karewicz za oficerem w mundurze.